Bak beyim, sana iki çift lafım var. Koskoca başbakansın. Paran var, gücün var, her şeyin var. Milyonlarca kişi yönetiyorsun. Yakışır mı sana gençliğin umutlarıyla oynamak? Yakışır mı bunca günahsızı, çocuğu çoluğu yaşlıyı sokaklara döküp kafalarına gaz bombası attırmak, tutuklatmak?
Ama nasıl yakışmaz... Sen değil misin kendi öz halkına çapulcu diyen, bir damlacık hakkı hukuku çok gören, birbirine düşüren. Anlamıyor musun beyim? Bu insanlar birbirini ve ülkesini seviyor.
Ama ben boşuna konuşuyorum. Hoşgörüyü tanımayan adama hoşgörüyü anlatmaya çalışıyorum.
Hıh... Sen... Büyük yönetici, otoriter, ülkenin sahibi Tayyip bey... Sen mi büyüksün?
HAYIR. BEN BÜYÜĞÜM. BEN. DOĞUKAN USTA.
Sen benim yanımda bir HİÇSİN anlıyor musun. Bir HİÇ. Gözümde pul kadar bile değerin yok.
Ama şunu iyi bil: Ne halkıma, ne ülkeme hiçbir şey yapamayacaksın. Yıkamayacaksın. Dağıtamayacaksın. Birbirine düşüremeyeceksin. Mağlup edemeyeceksin bizi.
Çünkü biz birbirimize baskıyla zorbalıkla değil, sevgiyle bağlıyız. Bizler birbirimizi seviyoruz. Biz bir AİLEYİZ. Biz, güzel bir aileyiz. Bunu yıkmaya senin gücün yeter mi sanıyorsun?
Dokunma artık halkıma... Dokunma insanlarıma... Dokunma ülkeme... Dokunma birlik beraberliğimize...
Eğer onların kılına zarar gelirse ben, ömründe bir mahalle muhtarını bile incitmemiş olan ben, Doğukan Usta, hiç düşünmeden çıkar oradan indiririm seni.
Anlıyor musun. İndiririm, ve dönüp arkama bakmam bile.
